Zwitserland is een paradijs voor dieren. Er zijn weinig plekken op deze aardbol te vinden waar dierenwelzijn zo veel aandacht krijgt. Als Nederlandse dieren zouden weten hoe goed het leven daar is, bestormen ze in rijen van vijf de Gotthard-tunnel.
Geiten, schapen en runderen hoeven er niet 30 (of was het 40?) seconden onverdraaglijke pijn te lijden, nadat iemand hun halsslagader heeft doorgesneden. De rituele slacht is er al sinds 1892 (en nee, dit is geen typefout) verboden.
De Zwitserse overheid heeft per wet geregeld dat dieren recht hebben op contact met hun soortgenoten. Geen eenzame en depressieve hamsters, paarden of vogeltjes in der Schweitz.
Sportvissen? Het is verboden. Tenzij je het beest daarna opeet. Voor Cesar Millan valt er in de Alpen ook al niets te rehabiliteren: elke hondeneigenaar volgt verplicht een cursus hondenpsychologie.
Maar nu heeft mijn Zwitserlevengevoel toch een klein deukje opgelopen. Want zijn de melkkoeien in de alpenweiden straks ook nog gelukkig? In plaats van de traditionele koeienbel krijgen de dames nu een hightech sensor om de nek. En eentje in hun genitaliën. Au!!
Met de nieuwe uitvinding stuurt de koe een sms aan de boer als haar hormonen gaan opspelen. Die kan dan een insemineermachine laten aanrukken.
De reden voor deze weinig romantische uitvinding? De Zwitserse melkmeisjes zijn tegenwoordig minder vaak tochtig. Zonder tocht, geen bevruchting. Zonder kalveren geen melk. En dat juist nu de ‘tederste verleidingen’ niet aan te slepen zijn. Met 11,4 kilo per persoon per jaar is de Zwitser de chocoladeverslinder van Europa.
Overigens kan een beetje boer met het blote oog ook wel zien of de dames er klaar voor zijn. Maar ja, da’s lastig, en het kost tijd. Zeker met al die bergweggetjes. Met dit nieuws heeft het romige alpenreepje voor mij toch iets van zijn glans verloren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten