zaterdag 21 april 2012

Proefdieren

De zoons van Angelina zijn verslaafd aan het eten van krekels. Of Brad ook wel eens een bug tussen de hagelwitte tanden kraakt vermeldt het artikel niet. Het zou hem een ‘gewoon’ mens maken, want de meeste westerlingen griezelen bij de gedachte aan een sprinkhanensalade. Bewoners van bijna honderd andere landen hebben er minder moeite mee.

Hoog tijd om Nederland rijp te maken voor dit ‘nieuwe vlees’ vonden ze in Wageningen. Daarbij financieel aangemoedigd door het ministerie. De burger is anno 2012 klaar voor het Eerste Nederlandse Insectenkookboek!

‘Het Insectenkookboek geeft culinaire richting aan duurzaam eten van de toekomst.’ Duurzaamheid is trendy en koken is in. Insecten leveren veel vlees voor de hoeveelheid voedsel die je erin stopt. Daarbij is de kans dat deze efficiënte eiwitbommetjes opraken zo goed als nihil. Insecten zijn de meest succesvolle organismen op onze planeet.

Ze zijn inmiddels gemakkelijk verkrijgbaar: levend, gedroogd of gevriesdroogd. Of de meelwormen straks niet meer zijn aan te slepen, is nog even afwachten. Aan de marketingcampagne zal het in ieder geval niet liggen. Het kookboek ligt sinds enkele dagen op het prinselijk aanrecht en de Argentijnse mier laat zich uitstekend poffen.

maandag 9 april 2012

Naar de haaien

Koe heeft eigenlijk glucosamine nodig voor zijn artrose. Maar daar zit haaienkraakbeen in. Dat kan ik hem toch niet geven?!’ Het leven van een dierenliefhebber barst van de dilemma’s. Dat bewijst deze verzuchting van een vriendin maar weer. (Voor de duidelijkheid: Koe is een kat.)

Glucosamine gemaakt van haaien? Dat was nieuws voor mij! Ik check een potje dat ik nog in de kast heb staan. De tekst vermeldt niets over haaien, maar noemt wel ‘schaaldieren (glucosamine)’. Die dieren eet ik ‘bewust’ ook niet. Onbewust, weet ik nu, heb ik in het verleden precies 58 pillen met gemalen schaaldieren ingenomen.

Uit een hoogst onwetenschappelijk Google-rondje leer ik dat ‘pure en natuurlijke’ glucosamine inderdaad is gemaakt van gemalen haaienkraakbeen. De ‘neppers’ bevatten runderkraakbeen of schaaldieren.

Het goedje helpt tegen artrose, reuma en psoriasis. Lijd je aan niets, dan krijg je er lekker ‘soepele gewrichten en spieren’ van. Volgens ene Dr. William I. Lane geneest het zelfs kanker. Ik lees dat de in Costa Rica consult houdende dokter zo veel betaalt voor opgeviste haaien, dat ze daar nu met de ondergang bedreigd worden.

De haai heeft meer vijanden dan Dr. Lane alleen. In Zuid-Oost-Azië verdwijnt het dier behalve in medicijnen ook in de soep. Haaienvinnensoep is er een delicatesse. Tot mijn verrassing ontdek ik dat we de grootste exporteur van haaienvinnen niet moeten zoeken in Azië. Het is Europa.

Datzelfde EU wil nu een wet tegen het ontvinnen van levende haaien. Volgens de Eurocommissaris voor visserij worden ‘75 miljoen haaien per jaar om hun vinnen gedood’. En blijkbaar zijn nu ‘in de Middellandse Zee al geen hamerhaaien meer te vinden’.

Het is nauwelijks nieuws. Jaren geleden meldde de natuurbeschermingsorganisatie IUCN al dat ‘een derde van de haaiensoorten op punt van uitsterven staat’. Een tien jaar geleden gelanceerd plan voor de wereldwijde bescherming van haaien mislukte jammerlijk. De jacht is sindsdien alleen maar toegenomen. Veel hoop heb ik dus niet voor de bedreigde haaien.

Tijdens mijn onderzoekje viel me op dat in de berichten over de uitstervende haai de opgeheven vingertjes vooral richting Azië wijzen. Zij ook met hun rare eetgewoonten! Wij steken die vingers beter in eigen boezem. Zolang ‘haaienproducten’ hier nog bij elke drogist, natuurwinkel en via het internet verkrijgbaar zijn, hebben wij geen recht van spreken.

Het kan de haai vast niet schelen of hij doodgemaakt wordt voor een pil of een bordje soep. Hij is alleen gebaat bij een volledig en wereldwijd verbod op alle producten die van hem worden gemaakt.

maandag 2 april 2012

Broodje poep

‘Eat my shit’ was wel de belangrijkste zin in de film The Help. Voor wie hem niet gezien heeft, een fragmentje. Poep. Mensen koken er hun potje op, smeren het op de muur of in hun haar. Maar poepeters, of fecalo’s op z’n Van Kooten en De Bie’s, zijn onder de menselijke soort misschien uitsluitend, en ook daar sporadisch, te vinden achter gesloten deuren van inrichtingen.

Voor sommige dieren is poep eten wel doodgewoon, bijvoorbeeld voor gorilla’s, konijnen en cavia’s. En wat te denken van de mestkever? Voor onze huisdieren vinden we het alweer een minder smakelijk idee. Honden die graag drollen eten sturen we liefst linea recta naar therapie.

Dat de ene poep is de andere niet is bewijst professor An Ynashi. Hij hoopt een van China’s nieuwe rijken te worden met zijn pandapoepthee. Zijn theeplanten worden uitsluitend bemest met – u raadt het al – pandakeutels.

Het lukt hem vast want niets is te gek in de wereld der delicatessen. De koffiebranche weet dat allang. Daar komen de meest exclusieve boontjes uit het achterwerk van een civetkat. De door de kat uitgepoepte waar brengt al gauw tussen de 200 en 750 euro per kilo op.

Wat heeft dit stukje te maken met dierenwelzijn hoor ik je denken? Nou, helemaal niks. Maar Ome Willem is er wel heel beroemd mee geworden...