zaterdag 29 mei 2010

Aangehaald

‘Dieren hebben maar een fout: ze maken een god van de mens. Als atheïst zouden ze volmaakt zijn’
Charles Derennes

’s Avonds aan de keukentafel...


‘Papa?!’ ‘Ja meisje.’ ‘Papa, meneer de Uil zegt dat dieren precies als mensen zijn.’ ‘Zei hij dat? Wat een domme uil zeg! Je moet niet alles geloven wat je op televisie ziet hoor! Geloof papa nu maar, dieren zijn níét hetzelfde als mensen. Dieren kunnen niet denken, praten of voelen. Hebben we dat pas niet in de Bijbel gelezen?’

‘Ja maar papa, meneer de Uil zegt ook dat dieren mensenwensen hebben en mensenstreken!’ ‘Amelie! Nu is het genoeg geweest met al die malligheid. Uit die televisie. Onmiddellijk! Het zijn allemaal fabeltjes. Je weet wat ik eerder heb aangegeven: God heeft me zelf verteld dat het goed is dat mensen over dieren heersen.’

‘Tante Glossy, oeps, tante Gerda zei pas in de krant dat varkentjes ook een, euh, in-trin-sieke waarde hebben. Wat betekent dat papa?’ ‘Dat betekent dat varkentjes het héél fijn vinden om zo snel mogelijk héél groot te worden, zodat ze per kilo mogen knallen in de supermarkt. Geloof me kind, dat is de droom van elk klein varkentje.’

‘Geloof me lieve kind, dieren hebben echt een heel fijn leven. Wist je bijvoorbeeld dat kleine geitjes en lammetjes heel veel van de wereld mogen zien? Ze gaan gezellig met z’n allen op reis in een auto, héél ver weg. Helemaal naar waar de zon altijd schijnt! En daar mogen ze eten zijn voor hongerige kindertjes. Is dat niet mooi? En nu je spekjes opeten!’

‘Papa...?’

‘Potjandikkie Amelie! Papa wordt zó moe van al die vragen. Weet je dan niet dat ik op een missie ben om Nederland te redden? Papa doet Gods werk en ik heb wel belangrijkere dingen te doen dan naar de vragen van eigenwijze kleine meisjes te luisteren. En je weet wat papa doet met meisjes die hun snaveltjes niet willen houden... .’

maandag 24 mei 2010

Aangehaald

'De natuur kent beloning noch straffen, enkel gevolgen'
Robert Green Ingersoll

Lastpakken


Dieren, je moet er maar last van hebben. Op Terschelling durven mensen niet meer te fietsen uit angst om aangevallen te worden door een horde Schotse hooglanders, wilde zwijnen maken de wegen op de Veluwe onveilig en herten plunderen keurige voortuintjes in het schone Zandvoort. Ook vliegende dieren kunnen zich ontpoppen als lastpakken. Vogels zijn enig, zo lang ze niet poepen op heilige koeien, snoepen uit al dan niet commerciële visvijvers of boeren voor de voeten lopen.

En dan is er Gerda. Gerda heeft last van álle dieren die zich niet aan de ‘regels’ houden en die dierenbeschermers zijn helemaal een nagel aan haar doodskist. Het leven van een demissionair minister valt niet mee hoor. Ze waarschuwt locale gemeentes niet zulke watjes te zijn en snel te beginnen met het ‘beheren’ van al dat ongewenste en ongehoorzame dierentuig. Want wie weet welk een rampspoed over ons heen zal komen als wij de natuur en de dieren daarin vrij spel zouden geven.

De dieren zijn het lijdend voorwerp. Ze hebben niets in te brengen. Ze leven in de gebieden die wij afpalen en waarvan wij zeggen dat ze zich er ‘vrij’ mogen bewegen. En dan niet te veel van dattum, want de geboortecijfers en afschotquota zijn al in keiharde cijfers vastgelegd. Zo lang dieren zich gedragen en zich houden aan de regeltjes die beleidsmakers hebben bedacht, zijn ze welkom in Nederland. Stoute everzwijnen of edelherten worden onverbiddelijk afgeschoten, tenzij ze in een gemeente leven waar de softies aan de macht zijn.

Het o zo Nederlandse opgeheven vingertje geldt ook voor dieren. Pas op hoor, of ik doe je wat! En de dieren? De dieren doen wat ze altijd hebben gedaan. Ze gaan zo goed en zo kwaad als het kan hun natuurlijke gang. De natuur is tot een probleem gemaakt dat beheerst en gemanaged moet worden. De natuur wordt ontworpen op tekentafels door mensen die daarbij bedenken hoe de dieren zich in die ‘gemaakte’ wereld zouden moeten gedragen. Want het idee dat de natuur zelf wel weet hoe het moet, dat is wel heel radicaal en potentieel levensgevaarlijk, vinden velen.

donderdag 20 mei 2010

Aangehaald

'Er wordt nooit zoveel gelogen als na een jachtpartij, tijdens een oorlog en voor een verkiezing'
Otto von Bismarck (1815-1898)

Dierenkieswijzer


Politici weten alles zeker. Natuurlijk betaalt Griekenland al uw zuurverdiende belastingcentjes terug. Mét rente zelfs. Geloof me, het kost u echt h-e-l-e-m-a-a-l niks, nothing, nix, nada! Wetenschappers daarentegen, hebben de schone taak om uit te zoeken of aannames wel kloppen, en geloven de uitkomsten van hun onderzoek pas echt als anderen deze nog eens hebben weten te herhalen.

Als dus meer dan 240 hoogleraren en ruim 400 andere wetenschappers bereid zijn om een pleidooi te ondertekenen voor een duurzame veehouderij, in een poging om een einde te maken aan ‘de georganiseerde onverantwoordelijkheid’, dan ben ik geneigd deze mensen zeer serieus te nemen.

Onze minister van LNV ziet het allemaal niet zo somber. Geloof die luizen in de pels-wetenschappers maar niet lieve mensen. Kijk toch eens naar die práchtige kipvriendelijke Rondeelstal. ’t Is werkelijk hemel op aarde voor kippetjes! Dat er voor elke gelukkige kip in Barneveld meer dan drieduizend soortgenoten in hun korte, miserabele leven nooit iets anders voelen dan hun eigen poep tussen hun tenen, is een boodschap die een positief ingestelde politica in verkiezingstijd liever niet uitdraagt: ‘We zijn al een heel eind op weg.’

Kippen kunnen niet kiezen, maar de duizenden mensen die hun steun betuigden aan het pleidooi van de wetenschappers kunnen dat wel. Laten wij ons stemrecht gebruiken op 9 juni. Geloof politici niet op hun woord. Het zijn ook maar mensen, dus het is niet geheel uit te sluiten dat zij in verkiezingstijd een piepklein beetje spinnen, jokken of de zaken net iets rooskleuriger voorstellen dan dat ze zijn.

Dus als uw partij zegt de dieren en de natuur een warm hart toe te dragen, kijk dan voor de zekerheid nog even op de diervriendelijke barometer of dat wel klopt. Want zoals Amerika’s nationale biechtstoel Dr Phil regelmatig predikt: ‘The best predictor of future behavior is past behavior.’ Dat lijkt me helemaal geen slecht stemadvies.

zondag 16 mei 2010

Aangehaald

‘Het verschil tussen mensen en dieren is dat dieren naar de stem van hun instinct luisteren en mensen niet naar de stem van hun verstand’
Cees Buddingh (1918-1985)

Kopieergedrag


Verantwoord baasjesschap, het is een van de doelen waar LDN zich voor inzet. En wij niet alleen. Vele andere organisaties houden zich bezig met voorlichting zodat baasjes to be weten waar ze aan beginnen als ze een huisdier nemen. Bij de Dierenbescherming kunt u testen of u geschikt bent als baasje, de Sophia-Vereeniging voert actie op Marktplaats, zodat er geen te jonge kittens verhandeld worden en het LICG heeft zelfs een hele week voor het huisdier ingeruimd, met het thema ‘Een huisdier, iets voor jou?’.

Alle acties en campagnes te spijt, zijn er nog steeds veel te veel mensen die dieren aanschaffen die niet bij hun levensstijl passen, waarvoor ze het geld of de tijd niet hebben of waarmee ze domweg niet weten om te gaan. Hét recept voor gedragsgestoorde beestjes, wanhopige baasjes en overvolle asielen. En dan is er nog een onuitroeibaar fenomeen dat steeds weer de kop op steekt en waartegen geen voorlichtingskruid opgewassen lijkt te zijn: de neiging van mensen om elkaar na te doen.

Obama kreeg een Portugese Waterhond en de rest van de wereld wilde er ook eentje. Chihuahua Tinkerbell verwierf wereldfaam en geen enkele zichzelf respecterende Paris Hilton lookalike ging nog de straat op zonder een identiek hondje in bijpassende tas. Het stopt ook niet bij honden: de teacup pigs waren niet meer aan te slepen nadat David en Victoria Beckam ermee in de bladen stonden.

Het is mij een raadsel waarom iemand per se een bepaald dier willen hebben, alleen maar omdat iemand anders er al eentje heeft. Het brengt je vast niet dichter bij machtige wereldleiders of Amerikaanse socialites. Daarbij gaat het vrijwel altijd om speciaal gefokte ‘rasdieren’. Zelf zie ik het liefst vuilnisbakkies. Qua uiterlijk lijken ze nergens op en dat maakt ze volkomen uniek, maar dat is waarschijnlijk een tikkie té origineel voor modebewuste kopieerders en hippe trendvolgers.

donderdag 13 mei 2010

Verknipte baasjes


‘Hond met afgeknipte oren vastgebonden achtergelaten.’ Het is een klein berichtje in een plaatselijk krantje waarbij de tranen in mijn ogen springen. Dit soort dingen zie je toch alleen bij Animal Cops in zo’n deprimerende inner city als Detroit, maar toch niet in het slaperige Dordrecht? De Cane Corso, een vrouwtje, is gevonden in een park waar ze aan een speeltoestel in het speeltuintje was vastgebonden. Ze was vermagerd en haar oren waren afgeknipt. Een doe-het-zelfklus, aldus de man van de Dierenambulance die haar redde. ‘Zoiets doet een dierenarts niet.’

Als nieuwbakken LDN-columnist en novice op het gebied van honden, vroeg dit bericht om verder onderzoek. Misschien dat ik er zo achter zou kunnen komen wat een baasje in hemelsnaam bezield om zijn huisdier zo te verminken. Met één druk op de knop, staren twintig honden mij vanaf het scherm aan. Het merendeel, ontdek ik tot mijn grote schrik, zónder de mooie driehoekige, hangende oren waarmee onze lieve heer hen heeft uitgerust. In Amerika, leer ik, wordt de CC (zoals het ras bijna liefkozend wordt genoemd) niet alleen van hun oren ontdaan, maar ook van hun staart en achtertenen. Wat een ontnuchterende kennismaking met de wereld van de rashondenfokkerij.

Couperen of niet? Het is een discussie die de gemoederen blijkbaar bezighoudt. Op een forum voor liefhebbers van de CC vind ik een enquête over het onderwerp. Couperen? ‘Ja, want gecoupeerd vind ik veel mooier’, antwoordde een op de vier eigenaren. Slechts 41 procent van de respondenten zou de verminkende operatie nooit laten uitvoeren en iets meer dan een derde is een andere mening toegedaan. Dat laatste vind ik overigens opvallend, want het lijkt me een ja/nee-vraag. Couperen is in Nederland verboden weet ik nu, maar waar een wil is is een weg heeft de praktijk ons nu helaas geleerd.

Maya valt absoluut voor de gecoupeerde versie. ‘Maar ongecoupeerd vind ik ze ook mooi hoor.’ Ook Deborah vindt gecoupeerde CC’s ‘echt veel mooier’. ‘Stoer’ is het woord dat ik in de discussie veelvuldig tegenkom. Wat Maya en Deborah blijkbaar nog niet weten, is dat over smaak wel degelijk te twisten valt. Wat wij mooi of stoer vinden is niet aangeboren. Het is aangeleerd, gecultiveerd en tot vaststaand feit verheven. Kortom: met een beetje moeite kunnen de dames tot de meerderheid van overtuigde neestemmers gaan behoren, zodat we een dergelijk hartverscheurend bericht nooit meer hoeven te lezen.

Of de gedumpte hond inderdaad gebruikt is als vechthond zoals de meneer van de Dierenambulance vermoedde, dat de eigenaar wilde dat zijn hond zou voldoen aan de ‘raskenmerken’ of dat hij gecoupeerde oren gewoon écht veel mooier vond? Dat zullen we waarschijnlijk nooit te weten komen.

zaterdag 8 mei 2010

Aangehaald

'Diep verdriet blijkt een oord te zijn dat niemand van ons kent, tot we er zelf belanden'
Joan Didion, Uit: Het jaar van magisch denken