Jonge grauwe gans (Foto: Natuurstruiner | http://natuurstruiner.blogspot.nl/) |
Is de gans het grootste gevaar dat het
leven zoals we het nu kennen, bedreigt? Als je boeren, jagers en
provinciebestuurders moet geloven wel. Een ‘vijand’ die met alle mogelijke
middelen bestreden moet worden. Maar het is alleen oorlog als er niets aan de
gans te verdienen valt.
Neem melkveehouder
Adriaan. Hij heeft land met het lekkerste meest eiwitrijke gras. Voor de
ganzen. Nou ja in de winter dan. Dan verwelkomt hij de gans met open armen. Omdat
hij daarvoor betaald krijgt. ‘Dat is gewoon een zakelijke afweging.’
Schijten
Lokt hij de
ganzen nog in de winter, in het voorjaar zijn de ‘betalende’ gasten niet meer
welkom. Dan is het: ‘De ganzen vreten het lekkerste gras op, schijten de boel
onder, vertrappen de rest en de koeien staan er beteuterd bij.’ (Adriaans
koeien schijten blijkbaar nooit.)
Vergoeding
Wat boer
Adriaan c.s. er nooit bij vertellen is dat ze een vergoeding krijgen uit het Faunafonds
voor eventuele schade die ganzen aan zijn percelen toebrengen. Maar dat is ‘zakelijk’
blijkbaar minder interessant, want de ganzen moeten dood. Dood aan de ganzen!
Het is oorlog! Tenminste, totdat de winter weer invalt.
Oorzaak en gevolg
Als je
ergens last van hebt, pak je de oorzaak aan. Maar klagen levert geld op, dus
boeren klagen. Voortdurend. Ach en wee, terwijl ze zelf aan de oorsprong staan van
het ganzen‘probleem’. Ze lokken de dieren met ‘het lekkerste gras’. Zo lekker,
dat ganzen van heinde en verre buitenlanden komen aanvliegen. Van oorzaak- en
gevolgrelaties hebben boeren geen kaas gegeten, maar klagen kunnen ze als geen
ander. In plaats van de hand in eigen boezem te steken, steken boeren deze
liever in de zak van de belastingbetaler.
Joker
Jager c.q. melkveehouder
Adriaan zegt het zelf: ‘Je voelt je een joker in je schuttersputje. Je bent
klaar, maar je bent nog niet weg, of hup, daar zijn de volgende ganzen al.’ Na
jaren van massaslachtingen onder ganzen, is er nog geen gans minder in
Nederland. Het beleid van de provincies heeft dus compleet gefaald. Wil je
minder ganzen, dan is er maar één oplossing: zorgen dat er minder lekker gras
op de weilanden staat, zodat het voedselaanbod en dus de populatie krimpt.
Want, en dat blijkt een moeilijk concept voor provinciebestuurders om te
doorgronden: omgevingsfactoren en niet beleidsmakers bepalen hoeveel ganzen er
in een gebied kunnen leven. En om die reden zijn de voortdurende gruwelijke
slachtingen onder ganzen volkomen zinloos.
Bron: Klaar voor de oorlog met de gans, de
Volkskrant, 7 juni 2011
1 opmerking:
Wat de een waardeert in de natuur verafschuwt de ander weer.
Al is dat niet altijd even duidelijk.
Natuurvriendelijke groet,
Een reactie posten