Lieve mevrouw,
Ik heb al vaak gedacht: wat een leuk mens moet u zijn! U heeft een interessante baan, uniek zelfs, u ziet nog eens wat van de wereld en ontmoet overal waar u komt interessante mensen. Een droombaantje zou ik zo denken, al heb ik begrepen dat u daar niet altijd zo over dacht.
Maar ik vind u vooral leuk omdat u kunst maakt en ook nog van dieren houdt. Hebben we toch zomaar twee belangrijke dingen met elkaar gemeen. Ik ben wel meer van de katten en u meer een hondenmens, maar een dier is een dier nietwaar? Hoe is het trouwens met Chip en Mac? Of is het Chip en Delphi? Mijn googlebronnen zijn het daar niet helemaal over eens.
Paarden en paardrijden, daar bent u ook dol op. Ik heb u wel eens als een ware amazone op mijn scherm voorbij zien galopperen. Uiterst gracieus en elegant vond ik. Maar er is één ding waarover wij het zeker niet eens zullen zijn, en dat is bont. U houdt ervan; het geeft mij koude rillingen en ik kan het echt niet rijmen met uw overduidelijke liefde voor uw eigen dieren.
Nu hebben veel mensen, stuk voor stuk bekender en belangrijker dan ik, u al eens gevraagd uw bontjes binnen de paleismuren te houden. Tevergeefs zo blijkt. Daarom vraag ik u, als de ene kunstminnende dierenliefhebber aan de andere, ook de vossen en andere bontdragende viervoetige onderdanen in uw hart te sluiten. En dan beloof ik u, dat ik zaterdag, speciaal voor u, de vlag uithang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten