‘Van een héél jong lammetje. Té schattig voor woorden, maar té heerlijk om te laten lopen.’ Nepkok Carolien uit Naarden glimlacht er sereen bij, terwijl ze de piepkleine koteletjes in de hete pan drapeert. De camera draait weg, net als ik denk dat ze haar lippen gaat aflikken bij de gedachte aan al het heerlijks dat straks op tafel komt. Het klinkt een beetje gerepeteerd. Heeft ze haar schuldgevoel eerder gesust met deze bezwering? Ja, schattig babylammetje, eigen schuld! Had je maar niet zo lekker moeten worden!
Het is een wel heel gemakkelijk excuus om niet te hoeven nadenken over de inhoud van je bord. Mijn smaakpapillen maken de dienst uit, sorry! Met eenzelfde gemakzuchtige redenering werd er jarenlang blank kalfsvlees ‘gekweekt’: Het is zo veel zachter en malser dan rosé vlees! Héél zielig voor de kalfjes, maar ja... Maar goed, ik dwaal af. Terug naar het chique Naarden.
Ach, ik kan de wannabe-chef eigenlijk ook niets kwalijk nemen. Ik google in no time 39.600 hits op de zoekwoorden ‘recept lamsrack’, en dat is alleen nog maar in het Nederlands. Afgelopen Pasen zijn er ongetwijfeld ontelbare lammetjes gesneuveld op het altaar van de gastronomie. ‘Hoe jonger hoe lekkerder!’, roept een expert op een blog die ik tijdens mijn culinaire queeste tegenkom. Hij wordt op zijn wenken bediend, want vlees van lammetjes vanaf twintig dagen ‘oud’ is gewoon overal te koop.
U moet het mij als rasvegetariër maar vergeven. Zulke jonge dieren horen volgens mij nog een tijdje met hun moeders in de wei te dartelen. De aanblik van vlees heeft me nooit in vuur en vlam gezet, maar dit lamsrack met groene kruiden-gerecht geeft mij koude rillingen. Dus voordat het viertal aan Caroliens smaakvol gedekte tafel de babykoteletjes aansnijdt, zap ik weg. Animal Cops, dat is meer mijn smaak!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten