‘Hond met afgeknipte oren vastgebonden achtergelaten.’ Het is een klein berichtje in een plaatselijk krantje waarbij de tranen in mijn ogen springen. Dit soort dingen zie je toch alleen bij Animal Cops in zo’n deprimerende inner city als Detroit, maar toch niet in het slaperige Dordrecht? De Cane Corso, een vrouwtje, is gevonden in een park waar ze aan een speeltoestel in het speeltuintje was vastgebonden. Ze was vermagerd en haar oren waren afgeknipt. Een doe-het-zelfklus, aldus de man van de Dierenambulance die haar redde. ‘Zoiets doet een dierenarts niet.’
Als nieuwbakken LDN-columnist en novice op het gebied van honden, vroeg dit bericht om verder onderzoek. Misschien dat ik er zo achter zou kunnen komen wat een baasje in hemelsnaam bezield om zijn huisdier zo te verminken. Met één druk op de knop, staren twintig honden mij vanaf het scherm aan. Het merendeel, ontdek ik tot mijn grote schrik, zónder de mooie driehoekige, hangende oren waarmee onze lieve heer hen heeft uitgerust. In Amerika, leer ik, wordt de CC (zoals het ras bijna liefkozend wordt genoemd) niet alleen van hun oren ontdaan, maar ook van hun staart en achtertenen. Wat een ontnuchterende kennismaking met de wereld van de rashondenfokkerij.
Couperen of niet? Het is een discussie die de gemoederen blijkbaar bezighoudt. Op een forum voor liefhebbers van de CC vind ik een enquête over het onderwerp. Couperen? ‘Ja, want gecoupeerd vind ik veel mooier’, antwoordde een op de vier eigenaren. Slechts 41 procent van de respondenten zou de verminkende operatie nooit laten uitvoeren en iets meer dan een derde is een andere mening toegedaan. Dat laatste vind ik overigens opvallend, want het lijkt me een ja/nee-vraag. Couperen is in Nederland verboden weet ik nu, maar waar een wil is is een weg heeft de praktijk ons nu helaas geleerd.
Maya valt absoluut voor de gecoupeerde versie. ‘Maar ongecoupeerd vind ik ze ook mooi hoor.’ Ook Deborah vindt gecoupeerde CC’s ‘echt veel mooier’. ‘Stoer’ is het woord dat ik in de discussie veelvuldig tegenkom. Wat Maya en Deborah blijkbaar nog niet weten, is dat over smaak wel degelijk te twisten valt. Wat wij mooi of stoer vinden is niet aangeboren. Het is aangeleerd, gecultiveerd en tot vaststaand feit verheven. Kortom: met een beetje moeite kunnen de dames tot de meerderheid van overtuigde neestemmers gaan behoren, zodat we een dergelijk hartverscheurend bericht nooit meer hoeven te lezen.
Of de gedumpte hond inderdaad gebruikt is als vechthond zoals de meneer van de Dierenambulance vermoedde, dat de eigenaar wilde dat zijn hond zou voldoen aan de ‘raskenmerken’ of dat hij gecoupeerde oren gewoon écht veel mooier vond? Dat zullen we waarschijnlijk nooit te weten komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten