zaterdag 24 juli 2010

Varkentjes in nood


In een eerder leven vertelde ik mijn verhaaltjes met verf. Ik schilderde over reizen in verre buitenlanden, maar ook over menselijke emoties. Mijn schilderijen waren regelmatig te zien in galeries en ziekenhuizen en af en toe gaven ze de broodnodige kleur aan saaie bedrijfsrestaurants. Eén keer moest ik na een week mijn schilderijen alweer gaan ophalen, toen een paar mensen bij de baas hadden geklaagd dat hun boterhammetje ineens minder lekker smaakte bij de aanblik van een serie schilderijen over mensen en oorlog. Vooral het schilderij 'Onmacht' bleek te intens voor de magen van enkele medewerkers. Begrijpen deed ik het niet, maar ik was er trots op dat ik er blijkbaar in was geslaagd om diepe emoties te vertalen in beelden.

Het gebeurde jaren geleden, maar de herinnering kwam weer bovendrijven toen ik krantenartikelen tegenkwam over 'kwetsende biggetjes'. Als ik heel diep nadenk over waar ik liever niet naar kijk als ik in de wachtkamer van een ziekenhuis zit, kan ik heus wel een paar voorbeelden verzinnen, maar kleurige - haast kinderlijke - schilderijtjes van biggen horen daar zeker niet bij. Voor gisteren zou ik gedacht hebben dat het onmogelijk zou zijn om ook maar één persoon te vinden die zich daar beledigd door zou kunnen voelen. Maar ik had het mis. Er was er toch eentje. In Leerdam of all places.

Het was niet dat de gevoelige ziel zelf iets had tegen felroze biggetjes, maar omdat zijn of haar islamitische medeburgers daar wel eens aanstoot aan zou kunnen nemen. De ‘klacht’ veroorzaakte grote paniek onder de leidinggevenden van de Lingepolikliniek, angstig als ze waren voor hordes moslims die bewapend met heilig vuur de wachtkamers zouden komen bestormen. De vrolijke varkentjes werden onmiddellijk en zonder pardon afgevoerd via de achterdeur.

Het gevaar voor onze vrijheden wordt niet gevormd door mensen die zich uit een diepgevoelde – en vooral persoonlijke – overtuiging door iets gekwetst voelen, maar door hen die uit een doorgeslagen politiekcorrectheid voor anderen bepalen waaraan zij aanstoot zouden moeten nemen.

1 opmerking:

Anoniem zei

Laat weer eens zien hoe gek we geworden zijn in dit land. Ik heb wel eens gelezen dat een gebrek aan humor (lees gebrek aan relativeringsvermogen) samenhangt met hoge welvaart. Zo slecht gaat het hier dus nog niet.;-)