Dieren kunnen beter niet in handen van sommige wetenschappers vallen. De kans bestaat dat ze dan als proefdier eindigen. Maar ook bij kunstenaars zijn dieren niet altijd veilig. Performance-kunstenares Katinka Simonse wurgde haar eigen kat en maakte er een tasje van. Later dreigde ze tientallen kuikens levend te versnipperen en volgende week komt ze voor de rechter vanwege de mishandeling van 75 hamsters.
Ze is helaas niet uniek. Damien Hirst liet een tijgerhaai vangen en zette hem op sterk water. Zijn Costa Ricaanse collega Guillermo Habacuc Vargas maakte een tentoonstelling van de hongerdood van een straathond. De Deen Marco Evaristti bedacht the goldfish blender. Medelander Theo van Meerendonk smeerde achttien goudvissen in met verf en liet ze op doek spartelen totdat ze dood waren.
Dierenmishandeling als kunst; de kunstenaar als dierenbeul. Zelf zien ze het uiteraard anders. Ze verdedigen hun creatieve wreedheden met verklaringen als dat ze alleen de hypocrisie, de dubbele moraal van mensen willen laten zien. Ze willen slechts een statement maken en anderen aan het denken te zetten. Simonses doel bij de hamstermishandeling was ‘dat er wordt nagedacht over de manier waarop mensen met huisdieren omgaan’. Dat van de vrouw die haar eigen huisdier vilde.
Deze ‘kunstenaars’ martelden en doodden dieren voor hun eigen gewin, maar voelen zich superieur aan gewone stervelingen, die zij ook graag nog even wijzen op hun morele tekortkomingen. Je bestrijdt vuur niet met vuur en hypocrisie niet met hypocrisie. Of zoals een Engelse uitdrukking het mooi samenvat: Two wrongs don't make a right.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten