Naar de haaien

‘Koe heeft eigenlijk glucosamine nodig voor zijn artrose. Maar daar zit haaienkraakbeen in. Dat kan ik hem toch niet geven?!’ Het leven van een dierenliefhebber barst van de dilemma’s. Dat bewijst deze verzuchting van een vriendin maar weer. (Voor de duidelijkheid: Koe is een kat.)

Glucosamine gemaakt van haaien? Dat was nieuws voor mij! Ik check een potje dat ik nog in de kast heb staan. De tekst vermeldt niets over haaien, maar noemt wel ‘schaaldieren (glucosamine)’. Die dieren eet ik ‘bewust’ ook niet. Onbewust, weet ik nu, heb ik in het verleden precies 58 pillen met gemalen schaaldieren ingenomen.

Uit een hoogst onwetenschappelijk Google-rondje leer ik dat ‘pure en natuurlijke’ glucosamine inderdaad is gemaakt van gemalen haaienkraakbeen. De ‘neppers’ bevatten runderkraakbeen of schaaldieren.

Het goedje helpt tegen artrose, reuma en psoriasis. Lijd je aan niets, dan krijg je er lekker ‘soepele gewrichten en spieren’ van. Volgens ene Dr. William I. Lane geneest het zelfs kanker. Ik lees dat de in Costa Rica consult houdende dokter zo veel betaalt voor opgeviste haaien, dat ze daar nu met de ondergang bedreigd worden.

De haai heeft meer vijanden dan Dr. Lane alleen. In Zuid-Oost-Azië verdwijnt het dier behalve in medicijnen ook in de soep. Haaienvinnensoep is er een delicatesse. Tot mijn verrassing ontdek ik dat we de grootste exporteur van haaienvinnen niet moeten zoeken in Azië. Het is Europa.

Datzelfde EU wil nu een wet tegen het ontvinnen van levende haaien. Volgens de Eurocommissaris voor visserij worden ‘75 miljoen haaien per jaar om hun vinnen gedood’. En blijkbaar zijn nu ‘in de Middellandse Zee al geen hamerhaaien meer te vinden’.

Het is nauwelijks nieuws. Jaren geleden meldde de natuurbeschermingsorganisatie IUCN al dat ‘een derde van de haaiensoorten op punt van uitsterven staat’. Een tien jaar geleden gelanceerd plan voor de wereldwijde bescherming van haaien mislukte jammerlijk. De jacht is sindsdien alleen maar toegenomen. Veel hoop heb ik dus niet voor de bedreigde haaien.

Tijdens mijn onderzoekje viel me op dat in de berichten over de uitstervende haai de opgeheven vingertjes vooral richting Azië wijzen. Zij ook met hun rare eetgewoonten! Wij steken die vingers beter in eigen boezem. Zolang ‘haaienproducten’ hier nog bij elke drogist, natuurwinkel en via het internet verkrijgbaar zijn, hebben wij geen recht van spreken.

Het kan de haai vast niet schelen of hij doodgemaakt wordt voor een pil of een bordje soep. Hij is alleen gebaat bij een volledig en wereldwijd verbod op alle producten die van hem worden gemaakt.